چندين نهاد دولتی و غيردولتی، در مورد روند دمکراسی در جهان گزارش می دهند. يکی از گزارش ها موسوم به «فهرست دمکراسی» توسط واحد اطلاعات اقتصادی در بريتانيا، تهيه می شود.
آزادی سياسی به عدم دخالت در استقلال فردی، است، اعم از اينکه اين دخالت با توسل به تهديد صورت بگيرد و يا خشونت. آزادی سياسی معمولاً رابطه نزديکی با آزاديهای مدنی دارد. در اکثر جوامع دمکراتيک دولت ها تضمين های قانونی را برای آزاديهای شخصی و مدنی، ارائه می دهند. برخی از اين آزاديها شامل، آزادی بيان، مذهب، تشکيل حزب، و آزاديهای اقتصادی است.
فهرست دمکراسی، گزارشی که توسط واحد اطلاعات اقتصادی منتتشر می شود سالانه ۱۶۷ کشور جهان را بر اساس شاخص های دمکراسی طبقه بندی می کند. واحد اطلاعات اقتصادی که مقرش در لندن قرار دارد طبقه بندی ميزان دمکراتيک بودن کشورها را با مرور ۶۰ شاخص ارزيابی می کند. برخی از اين شاخص ها شامل روند انتخابات، تعدد احزاب سياسی فعال، آزاديهای مدنی، عملکرد دولت، و ميزان مشارکت شهروندان در روندهای سياسی و فرهنگ سياسی کشور است.
«فهرست دمکراسی» که برای اولين بار در سال ۲۰۰۶ منتشر شد به کشورها امتيازی بين ۰ تا ۱۰ می دهد. بر اساس گزارش سال ۲۰۱۰ «فهرست دمکراسی» کشور نروژ با امتياز ۹ و ۸ دهم، از بيشترين ارزشهای دمکراتيک برخوردار است. سوئد که در سال ۲۰۰۸ رتبه اول فهرست را از آن خود داشت در گزارش سال ۲۰۱۰ به رتبه چهارم سقوط کرد.
در انتهای اين فهرست، کره شمالی با امتياز يک و هشت صدم، قرار گرفته است.
کشورهای اين فهرست به چهار دسته کلی تقسيم شده اند دمکراسی های کامل، دمکراسی های بانقص (فلاد)، رژيم های ما بين (هايبريد)، و رژيم های استبدادی. در گزارش سال ۲۰۱۰ در مقايسه با گزارش سال ۲۰۰۸ يازده کشور در اين فهرست، سقوط رتبه داشتند. يکی از اين کشورها فرانسه بود که بر اساس اين فهرست از يک دمکراسی کامل، به طبقه بندی «دمکراسی با نقص» تنزل يافته است. آمريکا، در رتبه ۱۳ اين فهرست و در طبقه بندی دمکراسی کامل قرار دارد. کانادا، ژاپن، کره جنوبی و چندين کشور اروپايی نيز در طبقه بندی کشورهای دمکراتيک کامل قرار دارند که روی هم رفته شامل ۲۶ کشور می شود.
ايران بين ۱۰ کشور آخر اين فهرست است و امتيازش يک و ۹۴ صدم است. فهرست دمکراسی، ايران را در گروه کشورهای استبدادی طبقه بندی کرده است.
آزادی سياسی به عدم دخالت در استقلال فردی، است، اعم از اينکه اين دخالت با توسل به تهديد صورت بگيرد و يا خشونت. آزادی سياسی معمولاً رابطه نزديکی با آزاديهای مدنی دارد. در اکثر جوامع دمکراتيک دولت ها تضمين های قانونی را برای آزاديهای شخصی و مدنی، ارائه می دهند. برخی از اين آزاديها شامل، آزادی بيان، مذهب، تشکيل حزب، و آزاديهای اقتصادی است.
فهرست دمکراسی، گزارشی که توسط واحد اطلاعات اقتصادی منتتشر می شود سالانه ۱۶۷ کشور جهان را بر اساس شاخص های دمکراسی طبقه بندی می کند. واحد اطلاعات اقتصادی که مقرش در لندن قرار دارد طبقه بندی ميزان دمکراتيک بودن کشورها را با مرور ۶۰ شاخص ارزيابی می کند. برخی از اين شاخص ها شامل روند انتخابات، تعدد احزاب سياسی فعال، آزاديهای مدنی، عملکرد دولت، و ميزان مشارکت شهروندان در روندهای سياسی و فرهنگ سياسی کشور است.
«فهرست دمکراسی» که برای اولين بار در سال ۲۰۰۶ منتشر شد به کشورها امتيازی بين ۰ تا ۱۰ می دهد. بر اساس گزارش سال ۲۰۱۰ «فهرست دمکراسی» کشور نروژ با امتياز ۹ و ۸ دهم، از بيشترين ارزشهای دمکراتيک برخوردار است. سوئد که در سال ۲۰۰۸ رتبه اول فهرست را از آن خود داشت در گزارش سال ۲۰۱۰ به رتبه چهارم سقوط کرد.
در انتهای اين فهرست، کره شمالی با امتياز يک و هشت صدم، قرار گرفته است.
کشورهای اين فهرست به چهار دسته کلی تقسيم شده اند دمکراسی های کامل، دمکراسی های بانقص (فلاد)، رژيم های ما بين (هايبريد)، و رژيم های استبدادی. در گزارش سال ۲۰۱۰ در مقايسه با گزارش سال ۲۰۰۸ يازده کشور در اين فهرست، سقوط رتبه داشتند. يکی از اين کشورها فرانسه بود که بر اساس اين فهرست از يک دمکراسی کامل، به طبقه بندی «دمکراسی با نقص» تنزل يافته است. آمريکا، در رتبه ۱۳ اين فهرست و در طبقه بندی دمکراسی کامل قرار دارد. کانادا، ژاپن، کره جنوبی و چندين کشور اروپايی نيز در طبقه بندی کشورهای دمکراتيک کامل قرار دارند که روی هم رفته شامل ۲۶ کشور می شود.
ايران بين ۱۰ کشور آخر اين فهرست است و امتيازش يک و ۹۴ صدم است. فهرست دمکراسی، ايران را در گروه کشورهای استبدادی طبقه بندی کرده است.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر